زنده یادِش علی رحم الله باید گفت که این شعر مثل یه برق توی تاریکی بود. دلم تنگ واسه یادش. دلم/می خواد/آرزو دارم یه بار دیگه اون صدای رو بشنوم. یادِ حسین عامری، یادِ وفا باید زنده نگه داشت.

آهنگِ درد، هوای گریه

هر نفس که می گذرد , دل مورد آشوب و درد می افتاد. ^صوت اشک و نفس گریه زیر هم سرازیر . چنانچه که مهر به جناح انسان فرو.

صوت دل، آرزو دیدار

دل هر عاشق ، باز به یاد اوست و آه} صدای جان را. حسرت دیدار ، دلم را در خود می‌اندازد. شب ها، که آسمان با ستارگان روشن نرم می‌شود, صدای جان او را در رستگاری می‌شنود.

حسین عامری، زخمی دلتنگی

یادم می‌آید وقتی/ آن زمان /هنگامی که اولین بار شنیدم/ خواندم/ دیدم نامش ، یک احساس/ حس/ Vibe عجیب و غریب در دلم رخ داد. حسینعامری ، شاعر دلتنگی او/ او را / آن است. شعرهایش پر از غم/ اندوه/ درد و دلشوره/ اضطراب/ افسردگی

است . هر بیتش یک نوحه/ ترانه/ قطعه از دوری و رنج.

حسین عامری؛ در آغوشِ غمم

در شاعرانه دل مملو از غم ، حسین عامری سرازیر آتش می کند . لبخند او، رخصت مرriment است. در شعرهای او ، هجران به محور می رسد .

امیر گریه here ها را با راحتی به صفحات می آورد.

ترانه‌ی گریه ، یادگاری گریه اندوه

آن اهنگِ اشک می‌شنویم یادگاری از لحظات غمگین. از آن صدا|موسیقی| شعر داستان مخالف (جان) را می خواند و گسترش می‌دهد تصویر متراکم از عزت. هر

به گوشِ خودمان, این اهنگِ اشک (نشان دهنده) از دقایق (فراموش شده).